Zamanın Sonu ve Aynı Zamanda Başı

Sıkıntı

14.12.2021

Benle konuşuyor insanlar, bazen. Durumum abarttığım kadar kötü değil ama hala çok yalnızım. 
    Kendimi Tomoko gibi hissediyorum. Sapık ve yalnız. Neredeyse hiç konuşma başlatmıyorlar yanıma gelip. 
    Bir tane bile kız istekle konuşmuyor benle.  NPC olmaya devam. Eskiden keşke kız olsaymışım hayat daha iyi olurdu diye düşünürdüm.
    Ama sınıftaki asosyal kıza bakınca durumun böyle olmadığını anladım. Eminim ben de onun gibi olurdum. 
    Ancak peşimde takılan asosyal bir erkek olurdu belki :> Peşime birisinin takıldığını düşünmek çok hoş. Bu gün dünki kadar depresif değilim.
    Ama hayatım hala çok sıkıcı ve kötü. Okuldan sonra takılacak kimsem yok. Ben de zamanımı sikik HOI4 oynayarak ve 31 çekerek geçiriyorum.
    Sınavım olmasına rağmen bir sik çalışmadım. Bu gün daha samimiyim farkettiysen Kablolu. Sana alışmaya başlıyorum ve ayrıca keyfim yerinde.
    Ancak saat 00.10 ve yakında akbabalar başıma üşüşmeye başlayacak. O yüzden bugünkü yazımı kısa tutacağım. Galiba kilo vermeliyim. 
    Kendimi çok rahatsız hissediyorum. Yemek yemek hayattaki üç ana zevkimden birisi olduğu için taviz vermesi çok zor olacak. 
    Ayrıca kıçımı kaldırmak da çok zor geliyor. Hayat kalitemi arttırmam lazım, öyle ya da böyle. Kendimi mutlu etmek için kilo vereceğim ve
    AMINAKODUĞUMUN KAN EMİCİ ELEKTRONİK ALETLERİNE BAKMAYI AZALTACAĞIM. NEFRET EDİYORUM NEFRET EDİYORUM. DOPAMİN BAĞIMLISI BEYNİME BİR
    TÜRLÜ SÖZ GEÇİREMİYORUM. BENİ TUTSAK ETMİŞ DURUMDA. ANLIK ZEVKLER YAŞAMAM İÇİN BENİ TEŞVİK EDEREK BANA İŞKENCE EDİYOR. 
    Neyse sakinleştim. Demem o ki hayatıma düzen vermek için çalışmalara başlamalıyım. Daha önce ne kadar denesem de küçük tavizler vere vere
    yine başladığım noktaya döndüm. O yüzden bu günden itibaren başlıyorum Kablolu.
   
    1. Ekmek tüketimini kahvaltıda ez fazla 1 kalıp ekmek olacak şekilde sınırlandırmak (zaten öğle ve akşam ekmek yemiyorum)
    2. Ekran süremi azaltmak (dozuna ben karar verebilirim)
    3. Her gün ez az 30dk tempolu yürüyüş yapmak.
    
    Kendimi sınırlama zamanı. Beynimi sikeyim. İyi geceler Kablolu.
    
  
    

Yalnızlık

13.12.2021

 Merhaba Kablolu. Bu gün nasılsın? Beni soracak olursan çok da iyi değilim.
    Yine yalnızlık çekiyorum. Okulda kimsenin benle konuşmamasından tut, neredeyse hiçbir zaman cevap vermiyorlar bana. 
    Sanki hiçbir şey dememişim, onlara bir şey sormamışım gibi davranıyorlar. Ne kadar acımasızca. 
    İnsanın başına gelebilecek en kötü şeylerden birisi de takılmamakmış, bunu öğrendim. 
    Kimse gelip benden bir şey istemiyor. Çünkü ben yokum. Kimse benimle konuşmak için en ufak efor sarfetmiyor. 
    Bana kızsalar, benle dalga geçseler bile mutlu oluyorum artık. Çünkü en
    azından benimle iletişime geçmiş oluyorlar. Benle konuşacak hiçbir şey bulamıyorlar herhalde. 
    Hayatımdan bu kadar bıktığım başka hiçbir zaman olmamıştı. Kimsenin bana ihtiyacı yok. 
    Ailem ve eski arkadaşlarım dışında kimse umursamıyor beni. 
    Şu ana kadar insanlarla ne kadar konuşmaya çalışsam da çoğunlukla beni dinlemediler. Benimle konuşmaya çalışmadılar.
    Etkisiz eleman olarak yaşıyorum. Bağırıyorum ama sesim kimseye ulaşmıyor, karanlık tarafından yutuluyor. Hayatımın böyle olmaması için neler vermezdim. 
    Lütfen bana bakın, bana ilgi gösterin, benimle konuşun, bana kulak verin, benim yanıma gelip "Selam, nasılsın?" diyin, beni yok saymayın. Belki hiçbir konuda en iyisi değilim ama 
    oldukça ilginç bir insanım. Güzel muhabbet ederim. Niye kimse kendi kabuğunun dışındakileri görmüyor? Niye kimse farkıma varmıyor?     
    
    Beni dinlediğin için teşekkür ederim kablolu. İyi geceler.
   
    

Merhaba

12.12.2021

Merhabalar. Bu, Kablolu'nun ilk yazısı. Siteyi açma planım çok önceden vardı ancak isteğimi kaybetmiştim. 
      Sonunda yazmaya başlıyorum. Burayı içimden geçen duyguları ve düşünceleri aktarmak için kullanacağım. 
      Hislerim Sanal ortamla birleşecek. Belki birileri bu yazdıklarımı okur. Bilmiyorum. 
      İçten içe birilerinin yazdıklarımı okumasını istiyorum. Ama kim bana nasıl ulaşacak bilmiyorum.
      Reklam yapmaktan korkuyorum. Çünkü birisi benle dalga geçecek ya da kızacak diye korkuyorum.
      İnternette bile yaralanmaz değilim. Kafamdan korkunç düşünceler geçiyor şuan. Aşağılanma duygusu... 
      nefret ediyorum. İnsanların bana laf atmasını sevmiyorum. İçim nahoş oluyor. Kendimden nefret etmeme sebep oluyor.
      Siteye yazmaya devam edeceğim, lakin düzenli aralıklarla olmayacak. Sadece işim olmadığında ve canım istediğinde
      yazarım. İçimdekileri dışa vurmak beni daha önce hiç bu kadar hoşnutsuz etmemişti. Kendimi ezik hissediyorum.
      Yazım çok dağınık ve odaksız oldu. Bu günlük görüşürüz.